واردایستگاه شدند.امافقط شش نفرمدت کوتاهی ایستادندوبه موسیقی گوش دادند20نفر همپول دادند.ولی به مسیرخودبدون توقف ادامه دادند،ودرمجموع32دلاربرای نوازنده جمع شد.مرد،نواختن موسیقی راقطع کرد.اماهیچ کس متوجه قطع موسیقی نشد.هیچ کس این نوازنده رانشناخت ومتوجه نشدکه او((جاشوآبل))یکی ازبزرگترین موسیقی دان های جهان است.
اودرآن روزدرآن ایستگاه مترویکی ازبهترین وپیچیده ترین قطعه های موسیقی که تابه حال نوشته شده بودراباویولن اش که 305میلیون دلارمی ارزیدنواخته بود،اماهیچ کس متوجه نشد.
تنهادوروزقبل ازآن همین هنرمنددربولتون کنسرتی داشت که قیمت بلیط ورودی اش صد دلاربود.این یک داستان واقعی است.واشنگتن پست درجریان یک آزمایش اجتماعی باموضوع ادراک،سلیقه وترجیهات مردم،ترتیب داده بودتااین هنرمندبه صورت ناشناس درایستگاه بنوازد.تامعلوم شودکه آیامادرمحیط معمولی ودریک زمان غیرمنتظره متوجه زیبایی می شویم؟آیابرای قدردانی ولذت بردن ازاین زیبایی توقف می کنیم؟آیامی توانیم نبوغ واستعدادرادریک شرایط غیرمنتظره کشف کنیم؟
نتیجه:
وقتی مامتوجه نواختن یکی ازبهترین موسیقی های نوشته شده دنیاتوسط یکی ازبهترین موسیقی دانان بایکی ازبهترین سازهای دنیانمی شویم،پس حتماچیزهای خوب وزیبای دیگری هم درزندگی مان وجودداردکه ازدرک آنها غفلت می کنیم.
منبع:تلتکست